maandag 21 juli 2008

Ibnu Abbas: Onderwijs voor de Allerkleinsten

Een groot voordeel van het wonen in een Islamitisch land is onder andere het navolgen van de ayah: "O jullie die geloven red jullie zelf en jullie families van het vuur waarvan de brandstof mensen en stenen is" (at-Tahriem 6) Het is een verantwoordelijkheid van de ouders om de kinderen op te voeden en te leren wie Allah is, wat Zijn religie en wie Zijn Profeet - waaronder het leren van de Qur'aan en de Soennah, het leren van adab en akhlaaq, het leren van fiqh en adat - op de juiste wijze. In de landen van Hijrah is het vele malen gemakklijker voor ouders om hun kinderen dit recht te geven. Daarbij, zij zullen daarbij hulp vinden van oprechte moslims, onderwijzers en geleerden. Hoe dit in Nederland? Waar is het recht van het kind op onderwijs in tawhied en soennah? Het is aan ons ouders deze plicht te vervullen! Een voorbeeld is Rumah Belajar Ibnu Abbas in Depok waar de allerkleinsten tot aan de leeftijd van 12 jaar onderwijs krijgen in de Qur'aan, de Soennah en de zaken van de Islaam. Vele van hen zijn tegen het einde in staat om Arabisch te begrijpen en een aanzienlijk deel van de Qur'aan uit het hoofd te reciteren of zelfs helemaal. Daarnaast leren ze ook gewoon de Indonesische taal en rekenen en schrijven en algemene kennis etc. zoals op een normale school. De jongens en de meisjes zijn vanaf het begin helemaal gescheiden en krijgen les van een docent van de eigen sekse. Daarnaast helpen studenten van kennis de kinderen bij hun huiswerk en overhoringen en het memoriseren van de Qur'aan, ahaadieth zoals Arba'oen an-Nawawiyyah en smeekbeden en algemene kennis van de Islaam. Kijk op hun weblog: http://rumahbelajaribnuabbas.wordpress.com/

woensdag 9 juli 2008

Shaykh al-Islaam Mohammed ibn Abdul-Wahhaab over de Hijrah

والهجرةُ: الانتقالُ مِنْ بلدِ الشِّركِ إلى بلدِ الإسلامِ، والهجرةُ فَرِيضةٌ على هذه الأمّةِ مِنْ بَلَدِ الشِّركِ إلى بلدِ الإسلامِ، وهي باقيةٌ إلى أنْ تقومَ الساعةُ، والدليلُ قوله تعال: إِنَّ الَّذِينَ تَوَفَّاهُمْ الْمَلَائِكَةُ ظَالِمِي أَنفُسِهِمْ قَالُوا فِيمَ كُنتُمْ قَالُوا كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الْأَرْضِ قَالُوا أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُوا فِيهَا فَأُوْلَئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَسَاءَتْ مَصِيرًا(97)إِلَّا الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنْ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ لَا يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً وَلَا يَهْتَدُونَ سَبِيلًا(98)فَأُوْلَئِكَ عَسَى اللَّهُ أَنْ يَعْفُوَ عَنْهُمْ وَكَانَ اللَّهُ عَفُوًّا غَفُورًا [النساء:97-99]، وقوله تعال: يَا عِبَادِي الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ أَرْضِي وَاسِعَةٌ فَإِيَّايَ فَاعْبُدُونِ [العنكبوت:56]، قالَ البَغَوِيُّ رحمهُ اللهُ: سببُ نزولِ هذه الآيةِ في المسلمين الذين بمكَّةَ لم يهاجِرُوا؛ ناداهُم اللهُ باسمِ الإيمانِ.والدليلُ على الهجرةِ من السُّنَّةِ قولُهُ صلى الله عليه وسلم «لا تَنْقَطِعُ الهجرَةُ حتَّى تَنْقَطعَ التَّوبةُ ولا تنقطعُ التّوبةُ حتّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ مِنْ مَغْرِبِهَا». Bron: al-Usoel ath-Thalaathah